یکی از اهداف مهم درمان یادگیری شناخت و ابراز همه انواع هیجانات است. در سال های اخیر تمایل به داشتن تفکر مثبت به یک فرهنگ تبدیل شده است و این فرهنگ خود منجر به نوعی احساس گناه یا شرم بخاطر ادراک "داشتن تفکر منفی" در بسیاری افراد شده، افرادی که در وهله اول از انواع هیجانات منفی همچون خشم و... رنج می برند. هرچند هیجانات مثبت بسیار ارزشمند هستند، اما وقتی افراد به این باور برسند که می بایست همواره خوش بین و مثبت باشند، خود مشکل ساز خواهد شد.

خشم و ناراحتی عناصر مهمی از زندگی هستند، و پژوهش های جدید نشان می دهد که تجربه کردن و پذیرفتن چنین هیجاناتی برای سلامت روان حیاتی است. تلاش برای سرکوب افکار منفی می تواند نتیجه معکوس داشته باشد و حتی احساس رضایت از زندگی را از بین ببرد. پذیرش پیچیدگی های زندگی، مسیری پربار برای دستیابی به بهزیستی روانی است.

برخی از نظریه ها (Hedonic theories)، بهزیستی روانی را وجود هیجانات مثبت، نبود نسبی هیجانات منفی و احساس رضایت از زندگی تعریف می کنند. اما در واقع این تعریف با آشفتگی عملی ای که در زندگی واقعی تجربه می شود در تجانس نیست. در دیگر سو دسته ای از نظریات (Eudaemonic theories) بر معنای زندگی، رشد شخصی و درک اجتناب ناپذیر بودن مواجهه با سختی های زندگی برای رسیدن به اهداف شخصی تأکید می کنند. در این رویکرد، احساسات ناخوشایند به همان اندازه احساسات خوشایند برای درک پستی و بلندی های زندگی لازم هستند. درک همزمان خوب و بد زندگی می تواند در خنثی کردن تجربیات بد مؤثر باشد و به فرد این امکان را بدهد تا آن تجارب منفی را در راستای بهزیستی روانی خود معنا ببخشد.

علاوه بر آنچه گفته شد می بایست اهمیت نقش هیجانات منفی در بقا را نیز در نظر گرفت. احساسات منفی علایم حیاتی هستند که نشان می دهند در سلامت، روابط بین فردی یا سایر زمینه های مهم زندگی فرد مشکلی هست که نیاز به توجه دارد.